روزي به ياد ماندني خردادماه 1353ه ش/1395ه ق/1975م به روايت « آيت الله نادري »
 

 در سال 1353ه ش/1395ه ق/1975م با روان شاد  آقای« محمّد میرزاییان دهكردي» (11/8/1383ه ش/1426ه ق/2005م—11/8/1314ه ش/1354ه ق/1935م مدفون درآرامستان «بهشت دو معصوم شهركرد(دهكرد)») كه قبلا دبيرجانور‌شناسی دوران تحصیلم در رشته ي«  طبیعی» درهنگام تحصيل در سال های 1348-1346 ه ش/1390-1387ه ق/1970-1967م دردبیرستان «محمّدرضاشاه  (سیّد جمال‌الدین اسد‌آبادی امروز)» بودند، همكار آموزشي شده بوديم .

«خردادماه سال 1345[ه ش/1386ه ق/1966م]، دبیر دبیرستان های «اصفهان» بودم و امتحانات آخر سال دانش آموزان در جریان بود.یکی از دوستان فرهنگی،که مسئولیتی در برگزاری امتحانات متفرقه آن سال داشت، ازمن درخواست همکاری کرد تا یک مجموعه برگه امتحانی درس«فیزیک»دانش آموزان را تصحیح و نمره گذاری کنم.

ورقه های امتحانی را گرفتم و در یک فرصت مناسب به تصحیح آنها پرداختم.در بین برگه ها چند ورقه بود که با خطی خوش بدون قلم خوردگی و کامل پاسخ داده شده بود، به طوری که ضمن تصحیح پیش بینی می کردم که [نمره ی]ورقه ی هریک باید حداکثر و برابر بیست باشد.امّا وقتی تصحیح ورقه ها تمام شد،با نهایت تعجّب دیدم که بیش ترین نمره هجده است. چندین بار هر ورقه را کنترل کردم،نمره ی پرسش ها را مطابق ریزبارم دوباره نوشتم،جمع بارم نمره ها بیست بود،ولی جمع نمره ی پرسش هایی که مطابق ریزبارم حداکثر نمره را گرفته بودند، هجده بود.