دعای ما گرفته

     «گـــچ که رفیق تختـه است

     فــامـــــــــیل با غــبار است

     در ســــُــــــــرفه های خانم

     دستش میـــــان کار اسـت

     تخــــــــــته از این رفــــاقـت

      شـــــد روســـیاه و تــــاریک

     او رفـــــت تـــــا بــــــــیایــــد

      تخـــــــته ســـفید و ماژیک

      انـــــــــگار کــــــه دعـــــــای

      ما بچّــــــه ها گــــــرفــــــته

      چـــــون سُرفه هـــای خانم

       همــــــــراه تخــــته رفــته».

شعراز:«مسعودطاهری عضدی».